سروده ای زیبای دیگر از شاعر خوش سخن کوهمره اقای خوبیاری .....که واقعا بیان گر حال این روزگاران هست


کوهمره کاکایل خوش اندی

یادباد آبادي سرسبز ایل/ مردمان خوب و یكرنگ و اصیل/نان و دوغ و پونه و كشك و كره/ آغل بزغاله و میش و بره/ كاش برميگشت دوباره مشك دوغ/خسته ايم از دوره رنگ و دروغ!

 

دانم برم من شکایت کجا
گرفتند زما مهر و لطف وصفا
جز ایام شادی وایام غم
برادر نبیند دگر روی. هم
گمانم که این خط همراه ما
عوض کرده هم خط وهم راه ما
زمانی که همراه امد. به دست
دگر. قوم و خویشی از هم گسست
به هنگام خواب وبه وقت نشست
فقیر و غنی. جمله گوشی به دست
درختی که خشکید چند ریشه. را
سراغش تبر گیرد. وتیشه را
چو ریشه جدا شد ورفت از درخت
بیفتد به بادی. ان هم نه سخت
به لفظ محلی. بگم. یک کلوم
که تیمور کجا و کجا مش غلوم



نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:






برچسبها: تیمور خوبیاریکوهمره سرخی
نوشته شده در سه شنبه 3 / 2 / 1396ساعت 11:37 توسط حمید مرتضایی|